شفقنا رسانه-روز گذشته خبر توقیف فیلم «خانه پدری» با دستور دادستانی به علت داشتن صحنه های خشن منتشر شد. این فیلم که پس از نه سال توقیف از اول آبان با رده بندی ۱۵+ اکران شد، از همان روزهای نخست اکران با واکنشهای زیادی مواجه گردید که این واکنش ها زمینه را برای توقیف دوباره آن مهیا کرد. با این حال بعد از خبر توقیف فیلم برخی از فعالان رسانه ای در رسانه ها و شبکه های اجتماعی واکنش نشان دادند که در ادامه می خوانید…
به گزارش شفقنا رسانه، شاهرخ دولکو، منتقد سینما ضمن تحلیل مضمون این فیلم و شباهتش با سرنوشت اش در صفحه توییتر خود انتقاد کرد: «ما هرگاه چیزی را نپسندیم به جای رودررو شدن با آن، آن را میکُشیم، دفنش میکنیم، پنهانش میسازیم و انکارش میکنیم و این درست شبیه کاریست که حالا با نمایش خانه پدری صورت میگیرد. حیرتانگیز است که مضمون و سرنوشتِ فیلمی تا این اندازه به هم شبیه باشد.»
حسین انتظامی، رییس سازمان سینمایی هم در واکنش به توقیف فیلم «خانه پدری»، به ایرنا گفت: در حوزه تولیدات فرهنگی و هنری، باید اجازه دهیم سازمان تخصصی قانونی یعنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مرجعیت داشته باشد. در غیر این صورت، ناکارآمدی ایجاد میشود و مولدان حوزههای فرهنگی هنری بلاتکلیف میمانند.
حجت نظری، کارشناس حقوق عمومی هم با بیان اینکه تصمیمگیری در امور فرهنگی باید به مسئولان و متخصصان همین حوزه واگذار شود تا براساس خواست مردم عمل کنند و شائبه هرگونه دخالت جهتدار و مخالفت با اراده ملت از بین برود، نوشت: «امیدوارم مساله توقف اکران خانه پدری از طریق گفتوگو و نمایش فیلم برای مقاماتی که دستور به توقیف دادهاند حل شود.»
احمد مازنی، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس هم درباره این فیلم توییت کرد: «خانه پدری با زبان سینما یکی از نقطه های سیاه مربوط به جهل مقدس را برجسته کرد. با هنرمندان باید با زبان هنر و فرهنگ سخن گفت نه با داس و درفش.»
صالح تسبیحی، نویسنده و هنرمند دیگری بود که نوشت: «فیلم خانه پدری یک داستان تمثیلی است و می خواهد بگوید در زیربنای این خانه که وطن ماست، استخوان زنان رنج کشیده ای در خاک است که خشونت علیه آنها را پدر به پسرمنتقل می کند. تعجب می کنم که می گویند این فیلم خشن است. در دنیایی که بازی های خشن کامپیوتری و سینمای خشونت در هر خانه ای پخش می شود، در دنیای اخبار موحش و وحشت، سطح خشونت این فیلم چندان زیاد نیست. ارجاع مثالی به اسطورهی پدر در نامگذاری نشان می دهد کیانوش عیاری تلاش کرده تا فیلمی چندلایه بسازد اما داستان پردازی، در ایدهی اولیه متوقف مانده و پیام دهیِ گُلدرشت فیلم از عمیق شدنِ داستان جلوگیری کرده است. از آنجایی که فیلم یک مضمون کلی را روایت می کند، کاش در سکانس شهاب حسینی، به تهران بودن محل داستان اشاره نمی شد تا بنا بر هدف فیلمساز، تلخی مورد نظر به کل ایران بسط پیدا می کرد.»
او تاکید کرد: « خانه پدری با تمام عیب هایش ضد کلیشه است. اما با تمام این ها فیلم کاملی نیست. تمام وزنِ مردسالاری را بردوش مردان می گذارد و زنان را به شکل یکطرفه، فقط و فقط قربانی جلوه می دهد. در حالی که زنان مردسالار، زنانی که با مردان در سرکوب همجنسان خود هم دست هستند در این فیلم نادیده انگاشته شده اند. در نهایت خانه پدری با این همه عیب و علت بعید است بتواند در حافظهی جمعی ما جایی برای خود باز کند و از سطح یک بیانیهی سطحی و یک جیغ بلند جلوتر نیامده است. به نظر من این همه هیاهو برای هیچ است.»
محمد مهاجری، عضو شورای سردبیری خبرآنلاین با بیان اینکه فیلم خانه پدری بهانه است و هدف به بن بست کشاندن اصلاحات رئیسی است، نوشت: «فیلم خانه پدری را نه، دیده ام و نه از سینما چیز زیادی می فهمم. اما شم سیاسی ام می گوید، همان جریان سیاسی که در دوره های آقایان یزدی، شاهرودی و آملی پوست خربزه در زیر پای قوه قضاییه می انداخت، می خواهد اصلاحات آقای رئیسی را به بن بست بکشاند.. .»
پژمان موسوی، روزنامه نگار هم ضمن تاکید بر اینکه وزارت ارشاد باید پای مجوزش بایستد، نوشت: «معنای سادهی توقیف خانه پدری این است که دستگاهِ حاکمیتیِ کشور هم اگر با مقادیر قابل توجهی سانسور به فیلمی مجوز بدهد و فیلم اکران شود، کسانی هستند که میتوانند با یک دستور، فیلم را پایین بکشند.»
مجید رفیعی، مدیر کل اخبار خارجی خبرگزاری مهر هم که قبلا تاکید کرده بود، تمجید برخی از فیلم خانه پدری در سینما، فقط از روی حس پیروزی بر سانسور است و فیلم ارزش وقت گذاشتن ندارد، نوشت:« نظرم درباره خانه پدری همانی است که قبلا نوشتم. اما با اتفاق جدیدی که افتاد باید عرض کنم، اگر جایگاه نماینده دادستانی در کلیه ارکان وزارت ارشاد هم تعبیه شود بهتر است. جلوی خیلی کارها از اول گرفته می شود و هزینه های معنوی نظام پایین می آید!».
سید صادق حسینی روزنامه نگار دیگری بود که در واکنش به نظر رفیعی نوشت: « توقیف خانه پدری موجب حمایت مردم از فیلم میشود و فضای نقد فیلم و موضوعش را میبندد.»
حسین کازرونی، فعال رسانه ای با بیان اینکه جنایت فرهنگی کمترین صفت برای این فیلم است، نوشت: «مشکل خانه پدری حذف یکی دو سکانس خشن فیلم نیست بلکه مشکل اهانت به خانواده و مذهب ایرانی است. اینکه از یک تحجر، تعصب و افراط -که مقیاسش در جامعه ما، یک به ده میلیون هم نیست- داستانسرایی کنی و نوع نگاه مخاطب غیرمذهبی را نسبت به مذهبیون خدشهدار کنی».
محمد فراهانی سردبیر خبرگزاری میزان هم در این باره نوشت: «اینکه شورای نظارت بر نمایش وزارت ارشاد فیلم را اصلاح می کند اما در مرحله نمایش نسخه دیگری نمایش داده می شود از ضعف این مجموعه و نهاد بالادستی آن است».
فاطمه سادات بکایی، خبرنگار حوزه فرهنگی هم نوشت: «اگر همکاران ما آنقدر خانه پدری را لگد نمی زدند. فیلم به این بدی اصلا کف فروش را پر نمی کرد و خود به خود به خاطرهها میپیوست! اما الان به لطف دوستان و دادستانی، مخاطب به سینما هجوم می برد تا فیلمی را ببیند که امت انقلابی با نقد منفی برایش تبلیغات کردند!»
احسان رستگار، سردبیر همشهری جوان هم در انتقاد تندی نوشت: «بایدتأسف خورد به حال شبهروشنفکر موجسواری که برای شنیدن بهبه و چهچه دیگران، از موهنترین، ضدمردترین و ضدایرانیترین فیلم اکرانشده تاریخ سینمای ایران دفاع میکند.»
∗ مطالب ما را در کانال تلگرامی شفقنا رسانه (mediashafaqna@) دنبال کنید
∗ نقد و نظر و سوژه های خود را از طریق ارتباط با ادمین کانال(shafaqnamedia_admin@) به ما بگویید.