شفقنا رسانه-گزارش های غیر رسمی حکایت از این دارد که مرکز روابط عمومی وزارت امور اقتصادی و دارایی در دفتر وزارتی ادغام شده است. اگر این خبر صحت داشته باشد، آیا می توان شاهد از هم گسیختگی هر چه بیشتر سپهر ارتباطی دولت بود؟ این اتفاق چه تبعاتی برای جایگاه روابط عمومی خواهد داشت؟ در حال حاضر روابط عمومی ها با چه چالش هایی روبرو هستند؟
نگاه ما به روابط عمومی باید یک نگاه استراتژی و راهبردی باشد
امیر عبدالرضا سپنجی مدیرکل روابط عمومی«سازمان محیط زیست» درباره تبعات این اتفاق برای هر سازمان و وزارت خانه ای به شفقنا رسانه می گوید:روابط عمومی ها به عنوان چشم و گوش و زبان گویای یک سازمان هستند. به همین خاطر این نقش باید به عنوان یک نقش مدیریتی در هر سازمان و نهادی در نظر گرفته شود. اگر سطح این نقش تنزل پیدا کند طبعاً خود سازمان دچار کژ کارکرد های زیادی می شود و به مسائل متعدد اجرایی، اداری و عملیاتی برخورد خواهد کرد. نگاه ما به روابط عمومی باید یک نگاه استراتژی و راهبردی باشد و روابط عمومی که نتواند چنین نقشی داشته باشد و افقی برای آینده مجموعه خود ترسیم نکند و به طور کلی بدون برنامه باشد، باید وظایفی چون نصب پلاکارد و غیره را برای این سمت اطلاق کرد.
او ادامه می دهد: روابط عمومی باید بدون هیچ فاصله ای با سطح اول سازمان یعنی رئیس و وزیر در ارتباط باشد. اگر بخواهیم سطح روابط عمومی را تا این حد پایین بیاوریم که به زیر مجموعه های ریاست یا به دفترهای وزراتی ادغام کنیم، شک نکنید که فاجعه ای در آن مجموعه رخ خواهد داد و در این سازمان ها نباید منتظر اتفاق های مثبت از نظر اطلاع رسانی، فرهنگ سازمانی و خبر رسانی باشیم.
روابط عمومی امین و مطلع؛ نیاز هر سازمان و وزارت خانه
سپنجی با اشاره به وظایف اصلی روابط عمومی ها توضیح می دهد: درست است که روابط عمومی ها یک در به سمت بیرون از سازمان دارند، اما یک در هم به سمت درون سازمان دارند. به این طریق که افکار عمومی را رصد می کنند، پیگیر اخبار در رسانه ها و سازمان های دیگر هستند و از طرفی دیگر به دنبال افکار سنجی اند. بعد تمام این گزارش ها را می توانند به راس سازمان انتقال دهند. خب اگر روابط عمومی در این میان نباشد تکلیف این موارد در درون و بیرون سازمان چه خواهد شد؟ به همین دلیل شاهد هستیم که در بسیاری از سازمان ها و موسسات اتفاق های مثبتی می افتد ولی به دلیل ارتباط نداشتن ارگانیک بین روابط عمومی ها با راس سازمان این اتفاق ها و اخبار به آنها منتقل نمی شود.
این مدرس دانشگاه پیشنهاد می دهد: تا می توانیم جایگاه روابط عمومی را در هر سازمانی مستحکم کنیم و اعتلا ببخشیم. در دولت هایی روابط عمومی به عنوان مرکز و در حد معاونت بود و این خیلی اتفاق خوبی بود. به نظرم مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی ها باید در جلسات بالادستی شورای معاونین و برنامه ریزی حضور داشته باشند، چرا که این موضوع به نفع خود سازمان و وزارت خانه خواهد بود که روابط عمومی مطلع و یک مشاور امین داشته باشند. این مشاور می تواند راه حل هایی برای حل مشکلات بدهد و از طرفی دیگر اگر عواقب منفی برای سازمان پیش آید، می تواند بحث های رسانه ای را پیش بینی کند و برنامه ای را برای آماده سازی افکار عمومی تدارک ببیند و روند حرکت سازمان به سوی اهداف اش را تسهیل کند.
تخصص و بودجه؛ دو چالش مهم برای روابط عمومی ها
سپنجی با توضیح درباره چالش های روابط عمومی ها می گوید: روابط عمومی های ما دچار چالش های جدی هستند. صرف اینکه مدیر روابط عمومی فکر می کند چون با رئیس سازمان رابطه دوستانه دارد، وضعیت ایده آلی است. در حالی که ما باید تخصص این حوزه را داشته باشیم و سوار بر کار باشیم. یک روابط عمومی باید فضای رسانه ای و ارتباطی داخلی و جهانی را بشناسد و بر اساس آن بتواند راهبرد پیشنهاد دهد و به تئوری های ارتباطات و رسانه ای مسلط باشد. من در حال حاضر با این مسائل در سازمان درگیر هستم، چرا که خیلی از افراد تخصص رسانه ای و ارتباطی ندارند فقط چون ارتباط لابی گری دارند، فکر می کنند روابط عمومی های موفقی هستند. در حالی که اساس روابط عمومی صداقت و کارآمدی چه در حوزه مدیریتی و چه در حوزه کارشناسی است.
او ادامه می دهد: دو نکته برای هر روابط عمومی ضروری و لازم است یکی همان تخصص که اشاره کردم و دیگری بودجه لازم برای این حوزه است. یک متخصص روابط عمومی برای به اجرا گذاشتن تخصص اش باید دست اش باز باشد. متاسفانه روابط عمومی های متعددی را می شناسم که در این دو دهه، بودجه ای نزدیک به صفر داشتند. خب با دست بسته نمی توان کاری کرد.