شفقنا رسانه-عضو فرهنگستان فوتبال ایران گفت: هواداران مجازی در شبکههای اجتماعی با تشکیل کانال و گروه و با ادبیات تحقیرآمیز، پرخاشگرانه و توام با توهینهای مکرر به شدت دست به تخریب تیم رقیب میزنند و به نوعی بنزین روی آتش سکوها میریزند.
احسان محمدی در حاشیه کرسی آزاد اندیشی دانشکده علوم ارتباطات و رسانه با موضوع «خشم و هیاهو؛ هولیگانیسم در ورزشگاههای ایران» و در گفتوگو با روابط عمومی این دانشکده، هولیگانیسم را یک ناهنجاری رفتاری در حاشیه رقابتهای ورزشی عنوان کرد و گفت: هواداران در فوتبال انگلیس تا سالها از این شیوه برای مرعوب کردن رقیب استفاده میکردند و این آشوبگریها حتی از مرزهای انگلستان هم فراتر رفت و عنوان «بیماری انگلیسی» را به آن دادند، چون در رقابتهای باشگاهی اروپا، هواداران انگلیسی شهرهایی مانند پاریس، برلین و روتردام که میزبان آنها بودند را به آشوب میکشیدند.
او افزود: وقتی در ورزش «نفرت» جای «لذت» را بگیرد و پیروزی به هر قیمتی به عنوان هدف انتخاب شود، بروز این رفتارها غیرمنتظره نیست. ما سالها مدعی بودیم که بهترین تماشاگران دنیا را داریم اما حالا برگزاری یک مسابقه فوتبال به یک مساله نگرانکننده تبدیل شده و دیدن سرهای شکسته و سنگهای پرتاب شده اتفاقی عادی به شمار میآید.
این فعال رسانهای با بیان اینکه موضوع «هولیگانیسم در ورزشگاه های ایران» یک مبحث چند ساحتی است بیان داشت: اقدام دانشکده ارتباطات و رسانه برای ورود به این موضوع ستودنی و پاسخ به یک نگرانی جمعی است. چنین نگاه و رویکردی به مسائل روز باید توسط دیگر نهادهای علمی کشور هم پی گرفته شود.
محمدی گفت: ما در این حوزه نیازمند آن هستیم که چهرههای فعال در رسانه و همچنین متخصصان دانشگاهی در حوزههای جامعهشناسی، روانشناسی و علوم رفتاری به این گونه مقولهها به عنوان یک دغدغه ملی نگاه کنند و مشمول گذر زمان نشود چون تجربه نشان داده که انکار و نادیده گرفتن این گونه نارضاییهایی ممکن است باعث بروز تنش در حوزههای دیگر شود و باز برخی عنوان کنند که «غافلگیر شدیم».
عضو فرهنگستان فوتبال ایران افزود: ارائه راهکاری که بتوان جمعیت پرشور و توفنده حاضر در ورزشگاهها را متقاعد کرد تا از پرخاشگری نسبت به هم، داور و بازیکنان حریف دست بردارند آسان نیست اما نقش رسانهها به ویژه فعالان شبکههای مجازی در این مقوله بسیار کلیدی است.
او گفت: ما با پدیدهای به اسم «هوادار مجازی» روبرو هستیم که تا پیش از فعالشدن شبکههای مجازی به این شکل رخنون نداشت. این طیف که عموماً نوجوان و جوان هستند و به صورت فیزیکی در ورزشگاهها به عنوان تماشاگر حاضر نمیشوند، در شبکههای مجازی با تشکیل کانال و گروه و با ادبیات تحقیرآمیز، پرخاشگرانه و توام با توهینهای مکرر به شدت دست به تخریب تیم رقیب میزنند و به نوعی بنزین روی آتش سکوها میریزند.
این کارشناس فوتبال با بیان فقدان دروازهبانی خبر و همچنین عدم امکان متعهد کردن هواداران مجازی به مسئولیتپذیری در قبال خسارات ناشی از این سبک خبرپراکنی و نفرتافزایی افزود: در کنار زیرساختهایی مثل نصب دوربین و شمارهدار کردن بلیت و صندلی هواداران و افزایش امکانات رفاهی که از هیجان و تنش هواداران کم میکند باید رسانههای رسمی و غیررسمی به یک وحدت برای پایان دادن به این خشونتها برسند در غیراینصورت باز هم شاهد اتفاقات خونین و شرمآوری خواهیم بود که به هیچ وجه برازنده این کشور نیست.