شفقنا رسانه- این روزها برخی از روزنامهها به دلیل شرایط اقتصادی کشور و بحران کاغذ حال خوبی ندارند و همین مسئله باعث شده تا ادامه حیاتشان سخت تر شود. بحران کاغذ و قیمت بالای آن در بازار آزاد باعث شده تا روزنامه ها از تعداد صفحاتشان کم کنند، قیمت روزنامه را بالا ببرند و یا در موارد حادتر اقدام به متوقف کردن روزنامه کنند. چندی پیش روزنامه همبستگی به خاطر مشکلات مالی انتشار این روزنامه را متوقف کرد. البته روزنامههای دیگر هم از این موضوع مستثنی نبودند ،روزنامه هفت صبح قیمت خود را در تهران و استان البرز دو برابر کرد، روزنامه شرق بخش اشتراک خود را تعطیل و نسخه اینترنتی روزنامه را پولی کرد، روزنامه آفتاب یزد نیز یک آگهی به همراه شمارهحساب برای جمعآوری کمکهای مردمی در این روزنامه منتشر کرده است. با این حال بهتر است روزنامه ها در چنین شرایطی چکار کنند؟
نسبت به نسخه کاغذی یک نوستالژی دارم
محمد مهدی فرقانی رئیس دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی در گفتگو با شفقنا رسانه به تیراژ روزنامه های قبل و دوران انقلاب و مقایسه آن با امروز می پردازد و می گوید: من نسبت به نسخه کاغذی یک نوستالژی دارم و امیدوارم تا زمانی که زنده ام باقی بماند. منتها باید این را پذیرفت، در چنین شرایطی که تیراژ های ما از ۵۰ هزار به ۵ هزار آمده اند، تیراژ نیست و محلی از اعراب ندارد تا ما بخواهیم بر روی کم و زیاد آن صحبت کنیم.
فرقانی ادامه می دهد: تیراژ معمول قبل از انقلاب با ۳۲ میلیون جمعیت و حدود ۵۰ درصد بیسواد را در نظر بگیرید. حداقل من خودم که در کیهان حضور مستقیم داشتم قبل از انقلاب تیراژ بر روی ۳۰۰ هزار الی ۴۰۰ هزار در روز بود و از نیمه دوم ۵۷ به یک میلیون رسید. ما تیراژ یک میلیون و ۳۰۰ هزاری داشتیم که ماشین چاپ بیشتر از آن را نمی توانست چاپ کند. بنابراین تیراژ ۵ هزار و ۳ هزار اصلاً تیراژ به حساب نمی آید. به نظر من صرفاً اعلام حضور و حفظ یک حضور است، نه آن تأثیرگذاری به مفهوم واقعی که مخاطب داشته باشد.
روزنامه نگاری حرفه ای در فضای مجازی تقویت شود
رئیس دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه روزنامه ها در چنین شرایط بد اقتصادی و بحران کاغذ بهتر است حضور مجازیشان را بیشتر و بهتر کنند. توضیح می دهد: یک ماه پیش نشستی در دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی داشتیم که دو استاد ایتالیایی ارتباطات و روزنامه نگاری آمده بودند. در این نشست بحث این بود که روزنامه نگاری حرفه ای به عنوان یک ارزش کماکان حفظ می شود ولی شکل کاغذی روزنامه تغییر پیدا می کند. یعنی به سمت فضای مجازی می رود. ولی باید روزنامه نگاری حرفه ای در فضای مجازی تقویت شود چیزی که الان مقهور تولیدات کم اعتبار در فضای مجازی هستیم. باید روزنامه نگاری در فضای مجازی حضور شاخصی داشته باشد ولی این حضور حداقلی کاغذی را هم حفظ کند وگرنه برای حفظ محیط زیست و ارزش های زیست محیطی هم اینکه یک درخت قطع شود تا کاغذ یک روزنامه تأمین شود شاید عملاً دیگر آینده ای نداشته باشد.