شفقنا رسانه- کریم ارغندهپور در روزنامه شرق نوشت:
من بهجد اعتقاد دارم ناکارآمدی رسانهای در جریان اعتراضات اخیر از ابتدا سبب اختلال در فهم ماهیت و ابعاد و سپس نحوه مواجهه با آن شد. سهل است برخی که در پی اهداف سیاسی بودند، فرصتطلبانه بر موج سوار شدند و تا میتوانستند از فضا استفاده کردند. متأسفانه باید عرض کنم پارهای رسانههای خارجی هم که اسمورسم و ادعای حرفهایبودن دارند، سیاست و احساسات را بر عملکرد حرفهای مقدم داشتند و فضا را به نحوی که مایل بودند ترسیم کردند. اجازه دهید در اینجا به ذکر همین تأسف درباره آنها بسنده کنیم و به موضوع اصلی خود بازگردیم. سخن، لزوم کارآمدی رسانه است. وقتی سخن از رسانه میرود، نوعا رسانه مستقل مطرح است که بتواند حرفهای عمل کند و واقعیات را چنانکه هست بیطرفانه بازتاب دهد. این کاملا طبیعی است که در زمان یک رویداد غیرعادی، همه به دنبال خبری هستند که از علت، آسیبها و پیامدهای احتمالی آن بر زندگی اجتماعی یا شخصیشان باخبر شوند. اگر پاسخ این پرسشها در رسانههای داخلی بازتاب یابد، سهل است که مرجعیت خبری هم در داخل میماند و احتمال موجسواری از دیگران سلب میشود.
مثالها دراینباره فراوان است؛ بهعنواننمونه تصور من این است که در جریان آتشسوزی اندوهناک ساختمان پلاسکو یا زلزله اخیر در غرب کشور بخش عمده نیازهای خبری مردم از سوی رسانههای داخلی پوشش داده میشد، ولی در اخباری که نشانی از بحران دارد، هرگونه تعلل در انعکاس خبر یا القای این پیام به مخاطب که بنابر هر ملاحظهای احتمالا ممکن است بخشی از اخبار اعلام نشود، بلافاصله جامعه را به این واکنش وا میدارد که به دنبال راههای جایگزین برای کسب اطلاع بگردد. در آن صورت شایعه در صدر مینشیند؛ یعنی احتمال شنیدن و پخش هرچیزی با هر علتی ممکن است و وقتی شایعه زمینه پیدا کند، همه آسیب میبینند. من بهعنوان یک رسانهای عرض میکنم در جریان اعتراضات اخیر اگر تنها یک رسانه کوچک در داخل کار خود را به طور حرفهای، درست و بهموقع و در چارچوب حمایتهای قانونی انجام میداد، هیچگاه چند کانال مجعول و بیهویت، مخاطب وسیع نمییافتند و اصولا ابعاد آسیب کوچکتر میشد. اعتراضات اخیر آموزههای فراوانی داشت که باید در جای خود به آنها پرداخت، ولی در صدر آنها ضرورت بازنگری در وضعیت رسانهای کشور مطرح است. کاستن از کارکرد حرفهای رسانه در سالهای اخیر یک آسیب جدی است که باید در آن تجدیدنظر کرد و دوراندیشانه درصدد جبران مافات بود. روشن است که این حرف از ارزش کار پارهای از رسانههای فعلی کم نمیکند. سخن این است که ما به چیزی بسیار بیش از این نیازمندیم و آن مهم تنها در صورت تثبیت جایگاه کار حرفهای و با پشتیبانیهای قانونی انجام میشود.